The Loft

David Mancuso, geboren op 20 oktober 1944 in Utica, New York, werd grootgebracht door een liefdevolle non in een weeshuis die dansfeestjes organiseerde voor de kinderen om ze beter te laten voelen. Deze vroege ervaringen hebben een blijvende invloed gehad op de manier waarop hij later zelf dansfeesten zou organiseren. Op 25-jarige leeftijd begon hij The Loft als een ‘rent party’, in een poging zijn rekeningen te betalen. Gelegen in het centrum van Manhattan op 647 Broadway, begon The Loft op Valentijnsdag 1970, geïnspireerd door de muzieksessies uit het Harlem van de Grote Migratie.

The Loft op Broadway (later verhuisde The Loft naar 99 Prince Street in Soho) Bron foto

Met 60% zwarte en 70% gay bezoekers groeide The Loft uit tot een symbool van New York in een tijd van sociale verandering. Maar het was meer dan dat. Het was een plek waar de gelijkheid en liefde van duizend melodieuze dansliedjes werkelijkheid werden. In The Loft creëerde Mancuso een sfeer van gemeenschap, beïnvloed door de kosmische perspectieven van de hippiegeneratie en gedreven door een diepe liefde voor muziek.

Mancuso’s bijdrage aan de danscultuur ging verder dan alleen de feestjes. Zijn werk met geluidsingenieur Alex Rosner resulteerde in een geluidssysteem dat sindsdien de norm is geworden voor nachtclubs over de hele wereld. Mancuso stond erop dat muziek gehoord moest worden zoals het bedoeld was, in loepzuivere Klipschorns, en weigerde platen te mixen, zodat ze volledig en onveranderd gehoord konden worden.

The Loft was bescheiden qua uiterlijk en grootte, maar het was huiselijk en intiem. Met Mancuso’s scherpe oor voor dramatische, sfeervolle en zwaar ritmische muziek, werd The Loft meer dan een club; het was een toevluchtsoord, een geheime cabal van de ontevredenen en verstotenen. De gasten waren geselecteerd op echte vriendschap, en iedereen die binnenkwam kon ontspannen en zichzelf zijn.

David Mancuso, die zichzelf niet zag als een dj maar meer een ‘muzikale host’, ontdekte en promootte meer klassieke dansplaten dan iemand zich kan herinneren. Hij inspireerde een hele generatie dj’s, platenverzamelaars, cluboprichters en platenmaatschappij-eigenaren. Zijn streven naar perfecte geluidsreproductie en zijn eigenzinnige benadering van muziek hebben een diepe impact gehad op de moderne clubscene.

David Mancuso’s liefde voor muziek was de ruggengraat van The Loft. Als verzamelaar van platen sinds zijn tienerjaren en een voorstander van hoge kwaliteit geluid, speelde hij een mix van R&B, soul, psychedelische en boogie-blues grooves. Mancuso’s beslissing voor een optimale geluidsweergave zorgde ervoor dat elk nummer volledig werd afgespeeld, dus zonder (het tegenwoordig gangbare) mixen. The Loft bood daarnaast ruimte aan jazz, ambient en wereldlijke ritmes. Mancuso’s connecties en muzikale invloeden smolten samen tot een uniek geluid dat New Yorks clubscene van de late jaren ‘70 en vroege ‘80 definieerde.

De non Zuster Alicia, kocht naar verluidt platen voor de kinderfeestjes waaronder die van James Brown. Deze plaat “Give It Up Or Turn It a Loose (In The Jungle Groove)” had David Mancuso later in zijn eigen collectie.

The Loft werd een broedplaats voor invloedrijke dj’s zoals Larry Levan, Frankie Knuckles en Nicky Siano. Het was niet alleen een monument van het discotijdperk, maar ook een plek waar mensen werden aangetrokken door Mancuso’s muzikale en maatschappelijke idealen. “The Message is Love” van MFSB, wat ook wel wordt gezien als het grondleggende disconummer met Philly-sound, was ook daadwerkelijk de boodschap: liefde voor iedereen, ongeacht je afkomst, seksuele oriëntatie of maatschappelijke status.

Journalist Vince Aletti was een ware toegewijde van The Loft en beschreef zijn ervaringen in 1975 als “rijden op golven van muziek”. De sfeer die Mancuso wist te creëren was magisch en Aletti hield van de manier waarop de nacht begon met bijzondere jazz-fusion en wereldmuziek, geleidelijk evoluerend naar ritmischere, dansbare nummers.

Aletti was ook getroffen door de mix van mensen in The Loft. Het was een plek die lang geaccepteerde sociale barrières verwierp. De club was volledig gemengd, raciaal en seksueel, en het voelde als een vriendenbijeenkomst. Dit creëerde een levendig geïntegreerde sfeer die ook anderen, zoals Alex Rosner, inspireerde. De gemeenschappelijke deler was muziek.

Mancuso’s partijen waren revolutionair in een land waar het onlangs nog illegaal was geweest voor twee mannen om samen te dansen. Iedereen werd ontwapend en verenigd door Mancuso’s hypnotische mystiek en quasi-religieuze karma. Hij nam invloeden uit het hippie-tijdperk en speelde nummers met een positieve betekenis, zoals “Papa Was A Rolling Stone” van de Temptations en het zware Afro-funk-nummer “Soul Makossa” van Manu Dibango.

Danny Krivit, die regelmatig The Loft bezocht en bekendstaat als een van de eerste remixers, legde de nadruk op Mancuso’s onderscheidende manier van dj-en. Hij omschreef The Loft als een professioneel georganiseerd huisfeest, waar de muziek vaak rijk van inhoud was en onbekend voor de aanwezigen. Een sleutelfiguur in de New Yorkse dansmuziekscene was Judy Weinstein, die in 1971 voor het eerst meegenomen werd naar The Loft. Ze beschreef het bezoek als een openbaring en begon voor Mancuso te werken.

Mancuso effende de weg voor een nieuw soort club-dj die niet alleen technisch bekwaam was, maar ook een muzikale missionaris. Hij wilde geweldige muziek ontdekken en delen. Een voorbeeld hiervan is het Spaanse rock-funk ensemble Barrabas, wiens albums “Woman” en “Wild Safari” Loft-favorieten werden nadat Mancuso ze ontdekte in Amsterdam.

Een andere plaat die opkwam via The Loft, was Babe Ruths “The Mexican”, nu beschouwd als een bepalende b-boy tune. Mancuso’s invloed strekte zich zelfs uit tot de gesloten wereld van de Bronx, waar de track een anthem werd.

De invloed van The Loft werd nog verder versterkt door het groeiende aantal underground clubs in die tijd. De kracht van deze gemeenschap werd versterkt door een infectieuze kameraadschap onder de dj’s, die elkaar notities en tips gaven over records. Dit actieve netwerk en het gevoel van delen waren essentieel in de begintijd van de disco. De dj’s leefden voor niets anders dan muziek, en het ging allemaal om delen.

Het was duidelijk dat deze nieuwe clubs niet alleen de macht hadden om nummers op hun dansvloeren te breken, maar ook in staat waren om hitrecords te maken. De dj’s waren echte underground-sterren, en ze waren de eersten die veranderingen in de luistersmaak van mensen weerspiegelden.

The Loft in New York was niet zomaar een club; het is een beweging, een gemeenschap, een plek van samenhorigheid. Door de jaren heen is het een magneet geworden voor mensen van verschillende afkomsten, seksualiteiten, rassen en leeftijden, die elkaar vinden in de dans en muziek.

David Mancuso creëerde een ruimte waar muziek een harmoniserende rol speelt. Alex Rosner, de geluidsingenieur van de club, legt uit dat de gekozen muziek, vol ritme en harmonie, zorgt voor een harmonieuze sfeer onder de bezoekers. Dit verklaart waarom er nooit onenigheid was in The Loft, in tegenstelling tot andere clubs.

De bezoekers van The Loft, ook wel ‘musickers’ genoemd, zijn niet alleen dansers, maar ook deel van een grotere ervaring, een collectieve ervaring. Ze worden aangetrokken door het idee van “organische diversiteit”, zoals Mark Riley het noemt, en het gevoel van vrijheid en acceptatie dat de club biedt.

The Loft had ook een diepe invloed op de LGBTQ-gemeenschap. Het bood een veilige haven en een gevoel van thuis voor velen die elders werden buitengesloten. Hier konden mensen, zoals Riley beschrijft, een niveau van vrijheid ervaren dat ze elders niet hadden.

Het beleid van invite-only en het ontbreken van camera’s creëerde een ontspannen sfeer, waardoor The Loft een integrale ruimte werd voor de ontwikkeling van diverse subculturen, en een invloedrijk platform voor sociale progressie.

In 1985 werd het gebouw verkocht en moest David Mancuso uitwijken naar een gebied met veel problemen waar niemand wilde komen. In de vroege jaren 2000 beleefde The Loft een heropleving, met nieuwe generaties die werden geïntroduceerd in de unieke cultuur van de club. In de loop der jaren is The Loft geëvolueerd en aangepast aan de veranderende tijden, maar de kernprincipes zijn intact gebleven

Bron: https://ra.co/features/2804

Mancuso zelf begon zijn ideeën en idealen ook over de hele wereld te zaaien, bijvoorbeeld door het oprichten van Lucky Cloud Soundsystem in Londen en samenwerkingen in Japan. Deze internationale vertakkingen zijn een teken dat The Loft niet alleen over New York gaat, maar over de wereld.

De invloed van The Loft is ook zichtbaar in de hedendaagse muziek- en clubcultuur. Van New York tot Glasgow, de geest van The Loft leeft voort in diverse muziek- en dansgemeenschappen.

Hoewel Mancuso niet langer actief betrokken is, is The Loft nog steeds een plek waar mensen samenkomen om te lachen, te dansen en zich te verbinden door muziek. De kinderen van de oorspronkelijke ‘Lofties’ zijn nu ook aanwezig, waardoor een nieuwe generatie wordt geïntroduceerd in deze unieke gemeenschap.

The Loft is meer dan een dansvloer; het is een symbool van diversiteit, acceptatie en gemeenschap. Het blijft een krachtige ruimte waar mensen van alle achtergronden samenkomen om te genieten van muziek en elkaar. De erfenis van The Loft gaat verder dan de muren van de club en resoneert wereldwijd, waardoor het een tijdloze en grensoverschrijdende invloed heeft die nog generaties lang zal doorklinken.