Claudio Simonetti

Simonetti’s muziekstijl is veelzijdig en omvat genres zoals filmmuziek, progressieve rock, heavy metal en – niet te vergeten – Italo Disco. Hij haalde inspiratie uit de muziek van grootheden als Keith Emerson, Brian Auger, Rick Wakeman en Tony Banks. Zijn klassieke opleiding aan het Conservatorio di Santa Cecilia heeft een diepgaande invloed gehad op zijn muzikale ontwikkeling, wat hem in staat stelde om progressieve rock te combineren met klassieke invloeden, zoals blijkt uit zijn werk met Goblin en later in zijn solocarrière. Simonetti heeft met zijn baanbrekende soundtracks de sfeer en het gevoel van vele iconische Italiaanse en Amerikaanse horrorfilms weten vast te leggen. Maar in dit verhaal draait het vooral om Simonetti’s rol in de evolutie van Italo Disco.

Simonetti’s vader Enrico Simonetti was een succesvolle componist in Brazilië en werd na terugkeer in Italië ook daar beroemd, o.a. als tv-componist. Claudio prijsde zich gelukkig om in zo’n muzikale familie op te groeien.

Een van Simonetti’s favoriete platen is Procol Harum, Whiter Shades of Pale. Hij noemt het een ‘Bach song’.

Rick Wakeman, de toetsenist van de progrockband Yes, had een grote impact op Simonetti. Deze invloed is in Simonetti’s werk onder meer terug te horen in de mengeling van melodieuze en experimentele elementen.

Het begrip ‘Italo Disco’ is zowel een beweging als een tijdperk, dat Italië en de wereld van de muziek in de jaren ‘80 heeft getransformeerd. Dit genre staat bekend om zijn zwoele synthesizerklanken, melodieuze hooks en elektronische beats, waarin de esthetiek van disco wordt gecombineerd met futuristische elektronische invloeden.

Eind jaren ‘70 en in de vroege jaren ‘80 zat Simonetti als drijvende kracht achter de explosieve groei van het genre. Met zijn kenmerkende mix van futuristische synthesizerpartijen en emotionele vocalen, leverde hij niet alleen baanbrekende producties af, maar was hij ook een mentor voor veel opkomende artiesten. In de mid-jaren ‘80, toen Italo Disco zijn piek bereikte, voerde Simonetti’s baanbrekende werk de transformatie van de muziekscene aan. Met producties die zowel commercieel succesvol als artistiek vernieuwend waren, legde hij de basis voor de kenmerkende esthetiek van Italo Disco. Hij was onmisbaar in het verder ontwikkelen en verfijnen van de sound, het creëren van melodische meesterwerken die tot op de dag van vandaag worden vereerd.

Simonetti was al een succesvol muzikant en componist toen zijn doorbraak kwam in de Italo Disco. Hij werd als arrangeerder onderdeel van de groep ‘Easy Going’ die werd opgericht door Paul Micioni, Francesco Bonanno en Ottavio in Rome met als producent Giancarlo Meo, met wie Simonetti daarna vaker samen zou werken. De eerste hit van 1978, ‘Baby I Love You’, is het epische nummer dat met succes de weg vrijmaakte voor de Italiaanse discomuziek in het buitenland. Ondanks dat ze niet de commerciële erkenning kregen die andere groepen wel ten deel viel, heeft Easy Going een aanzienlijke invloed uitgeoefend op de ontwikkeling en groei van het genre.

Easy Going ontleende hun naam aan de gelijknamige Romeinse homoclub waar Paul Micioni als dj werkte, die in 1978 zijn deuren opende vlak bij Piazza Barberini, verborgen in het steegje van Via Della Purificazione. De indertijd controversiële cover van hun titelloze debuutalbum bevat een foto van de dansvloer van deze club.

Het debuutalbum, onder leiding van Claudio Simonetti uitgebracht in 1978, bevatte slechts vier nummers. De single ‘Baby I Love You’ werd uit dit album gelicht en kwam in de hitlijsten van verschillende Engelssprekende landen terecht. Het nummer werd een wereldwijde hit en werd vaak gedraaid door de legendarische disco pionier Mancuso in de eveneens legendarische club ‘The Loft’ in New York.

Het magnum opus van de groep is zonder twijfel het nummer ‘Fear’, dat in 1979 werd uitgebracht en hetzelfde succes boekte als zijn voorganger. Met zijn futuristische synthesizerlijnen, catchy melodie en donkere, mysterieuze teksten, is ‘Fear’ een perfect voorbeeld van de innovatieve benadering van muziekproductie die Easy Going kenmerkte.

YouTube commenter @paulharvey2851 zegt het treffend: “One of the greatest Italian disco tracks of all time and like all true classics it just gets better and better as the decades pass”

Hun laatste opname, ‘Casanova’, vond plaats in 1980. In dit nummer werd zanger en danser Paolo Micioni vervangen door Russell Russell. Ondanks dat de band kort na deze opname uiteenviel, blijft hun impact op de Italo Disco-scene voelbaar. In een tijdperk waarin discomuziek vaak werd geassocieerd met voorspelbare beats en herhaalde melodieën, bracht Easy Going vernieuwing en originaliteit in het genre.

Samen met Giancarlo Meo formeerde Simonetti het project achter zangeres Vivien Vee, wiens nummer ‘Give Me a Break’ het goed deed op de Amerikaanse danshitlijsten. Later lieten nummers van Vee, met name ‘Blue Disease’ uit 1983, de donkere en edgy klanken horen die kenmerkend waren voor Simonetti’s progrock Goblin-jaren.

Een ander project waar hij samen aan werkte met Giancarlo Meo is Kasso. Hoewel Kasso vaak wordt omschreven als meer ‘feel good italo boogie’ dan Italo Disco, overstijgt hun muziek deze beschrijving. Hun geluid verenigt meerdere genres, waarin elementen uit funk, soul, disco en vroege elektronische muziek samenkomen. Deze unieke mix, in combinatie met hun innovatieve productietechnieken, heeft hen een speciale plek gegeven in de geschiedenis van Italo Disco.

Het hart van Kasso’s muziek ligt in de samenwerking tussen Simonetti en Meo. Simonetti, een getalenteerd keyboardspeler en componist, bracht zijn flair voor melodie en harmonie in de mix, terwijl Meo, met zijn achtergrond in productie en dj-werk, de beats en ritmes verzorgde. Samen vormden ze een krachtig duo dat de luisteraars zowel op de dansvloer als daarbuiten wist te betoveren.

Kasso’s invloed op de evolutie van Italo Disco kan niet worden onderschat. Hoewel hun muziek misschien niet als puur Italo Disco kan worden gecategoriseerd, hebben ze veel elementen toegevoegd die het genre vorm hebben gegeven. Hun nadruk op sterke, catchy melodieën, gecombineerd met een opwindende ritmische drive en futuristische synthklanken is goed te horen in de nog altijd geliefde klassieker ‘Walkman’.

Deze plaat wordt op veel dansvloeren in de wereld gedraaid, vaak aan het begin van de avond als het tempo nog wat lager ligt.

Simonetti werd ook lid van de groep Crazy Gang die een eigenzinnige en bijna speelse benadering van Italo Disco had. Ze behielden de kenmerkende elementen van het genre – de nadruk op synthesizers en drummachines, de catchy melodieën en de dansbare beats – maar injecteerden deze met een dosis humor en luchtigheid die hun nummers uniek maakten.

Hun muziek wordt vaak gekenmerkt door grappige, scherpe teksten en verrassende muzikale keuzes, zoals onverwachte geluidseffecten en stemvervormingen. Dit alles draagt bij aan een gevoel van plezier en spontaniteit.

Een van hun meest bekende nummers, ‘Every Sunday’, illustreert dit perfect. Met zijn lichte en bouncy ritmes, humoristische tekst en opgewekte melodie, weet het nummer een vrolijke en onbezorgde sfeer te creëren die onweerstaanbaar is.

Tot slot had Claudio’s project Capricorn een enorme invloed op de ontwikkeling van house en techno doordat deze track begin jaren ‘80 een hit werd in Chicago en Detroit, hier in een geremasterde versie uit 2019.

https://goodymusicproduction.bandcamp.com/album/i-need-love-remastered-2019

In zijn meest recente projecten blijft Simonetti vernieuwen en evolueren. Zijn muzikale ervaring, variërend van progressieve rock tot filmcompositie en elektronische muziek, heeft hem in staat gesteld zich aan te passen en te gedijen in een steeds veranderende muziekindustrie.

Claudio’s invloed op de muziekwereld is nog steeds zichtbaar, van zijn werk in de horrorfilmindustrie tot zijn bijdragen aan de Italo Disco. Ondanks zijn succes blijft hij nederig en gefocust op het creëren van muziek die zijn publiek raakt en inspireert.

Claudio Simonetti is een onbezongen held van de Italo Disco. Zijn brede muzikale oriëntatie getuigt van zijn onuitputtelijke creativiteit en zijn vermogen om zich voortdurend aan te passen aan de veranderende muziekindustrie. Zijn invloed en nalatenschap zullen ongetwijfeld nog vele jaren in de muziekwereld resoneren.